مهارت تابآوری توانایی پذیرش مشکلات، پیدا کردن راه حل برای آنها و پشت سر گذاشتن اتفاقات پیش آمده است. یک نوجوان تابآور همیشه خندان، آرام یا قدرتمند نیست. ویژگی مشترک نوجوانان تابآور، روابط قوی و نزدیک، توانایی حل مسئله و مسئولیتپذیری است.
آنها نیز مانند همه همسن و سالان خود غمگین و ناامید میشوند اما میتوانند زودتر بر احساسات خود غلبه کنند، شرایط سخت را تغییر بدهند و اگر امکان بهبود اوضاع وجود نداشت، شرایط و هیجانات نامطلوب خود را بپذیرند و اطمینان داشته باشند.
نوجوانی که تابآوری بالایی دارد، در برخورد با مسائل گوناگون زندگی خود را نمی بازد و دچار آسیب های اجتماعی نمیشود؛ بلکه با استفاده از روش بارش فکری تمام سعی خود را میکند، تا راه حل های مختلف را بیازماید و نهایتا بهترین راه حل را برای مسئله خود پیدا کند و به کار ببندد.
مقدمه تابآوری بالا خودآگاهی است، زمانی که نوجوان توانایی و ضعف های خود را میشناسد راحت تر چالشهایش را مدیریت میکند. بعد از خودآگاهی ارتباط خوب و موثر نوجوان با دنیای اطرافش بسیار در تابآوری او نقش دارد؛ به طوری که با ارتباط موثر و مشورت گرفتن میتواند از استرس خود بکاهد و بهترین واکنش را نسبت به مسائل خود داشته باشد.
مهارت دیگری که برای تقویت تاب آوری در نوجوانان لازم است، مهارت جرات ورزی یا نه گفتن است. زمانی که نوجوان این مهارت را به خوبی آموخته باشد، میتواند در چالشها بهترین واکنش را داشته باشد و به راحتی تسلیم خواسته ها و درخواست های منفی دوستان و… نشود.
نوجوانی که اعتماد به نفس بالایی دارد، خود را توانمند میداند و تحمل مشکلات برایش راحتتر است. برای اینکه اعتماد به نفس نوجوانان را تقویت کنیم،کافی است ارتباط ما با آنها دوستانه باشد و آنها را مورد تشویق قرار دهیم.
نوجوانی که برای کارها و زندگی خود هدف دارد و برنامه ریزی میکند، تاب آوری بالاتری دارد درنتیجه می بایست، راه و روش هدف گذاری و برنامه ریزی را به آنها آموخت . تقویت تاب آوری در نوجوان سبب پیشگیری از بسیاری از آسیبهای اجتماعی نظیر اعتیاد ،خشونتهای اجتماعی و همچنین اختلالات خلقی نظیر افسردگی و اضطراب و… میشود .
تابآوری از همان محیطی که کودک در آن به دنیا میآید، رشد میکند و شخصیتش شکل میگیرد. بنابراین والدین بیشترین تاثیر را بر روی تابآوری فرزندان خود دارند. بخشی از این تاثیر بهواسطه ژنها منتقل شده و بخش دیگری به شیوه تربیت و محیط کودکی بستگی دارد.
شفقت به خود یعنی مهربانی با خود حتی زمانی که همه چیز آنطور که انتظار دارید، پیش نمی رود. این برای تابآوری مهم است زیرا به نوجوانان کمک میکند تا با شکستها، اشتباهات و دیگر مواقع سخت برخورد مثبت تری داشته باشند. به عنوان مثال اگر فرزند شما برای یک تیم ورزشی انتخاب نشود، ممکن است احساس ناامیدی کند. اما با دلسوزی نسبت به خود، ممکن است فرزند شما بتواند به خود بگوید: «اشکالی ندارد، من تمام تلاشم را کردهام» یا «به تمرین ادامه میدهم و دوباره تلاش میکنم. »