یکی از راههای تربیت فرزندان قانون گذاری در خانواده است، در واقع با قانون حدومرز ها، کارهای ناپسند و کارهای مثبت و پسندیده و ارزشها و اصول اخلاقی آموزش داده میشود.
قانون گذاشتن در خانواده یک نوع آموزش و تربیت هوشمندانه است و معمولا والدین آگاه و مسئولیت پذیر این کار را انجام میدهند.
قوانین به افراد خانواده کمک میکند ارتباط مؤثرتری داشته باشند وحقوق همه حفظ شود.
فرزند شما وقتی در خانواده ای رشد میکند که چارچوب و قوانین دارد ،راحت تر با قوانین جمهوری کنار می آید ومی پذیرد.
باید دقت شود در قانونگذاری افراط نشود و سن و موقعیت و….لحاظ شود.
قانونگذاری درست باعث هدایت و موفقیت فرزندان می شود.
اگر در خانه ساعت رفتن به خواب مشخص نباشد، شما نمیتوانید به کودک خود بگویید: “چرا دیر میخوابی؟”.
اگر برای استفاده از کامپیوتر و تلویزیون قانونی نداشته باشید، نمیتوانید به کودک خود بگویید که چون “از کامپیوتر زیاد استفاده کرده” پس به این علت او را از کامپیوتر محروم میکنید.
مفهوم “دیر”، “زیاد” و نظایر آن زمانی معنا پیدا میکند که شما از قبل آنها را مشخص کرده باشید.
پس اگر در منزل شما قوانین مشخصی وجود ندارد (((باید در انتظار بینظمی کودک نیز باشید))).
چه قوانینی باید گذاشته شود
احترام به یکدیگر (برای مثال قبل از ورود به اتاق در بزنیم )؛
کارهای روزمره ،مثلا همکاری هنگام چیدن میز یا سفره به هنگام غذا؛
قوانین رفتاری ،مثلا با صدای آرام صحبت کنیم و از کلمات ناپسند استفاده نکنیم؛
قوانین مراقبتی و ایمنی ، بستن کمر بند ماشین ،گرفتن جلوی دهان هنگام عطسه؛
قوانین بهداشت فردی و اجتماعی ،نظیر مسواک زدن _تمیز نگه داشتن محیط خانه؛
قوانین فضای مجازی ،زمان مشخص با توجه به سن فرزند و محدود کردن برخی فعالیتها و مشخص کردن؛ حدومرز استفاده از تلفن همراه ورسانه های دیگر.
